Het culturele midden van Vietnam

-HOI AN-
In Hoi An hebben we een keer gekozen voor een een leven in luxe. Een wat duurder hotel, voor Vietnamese begrippen. Normaal gesproken kun je hier al een geairconditionende hotelkamer regelen voor ongeveer 10 euro per nacht. Dit keer gingen we voor het drievoudige, maar daarvoor kreeg je een zwembad, ontbijtbuffet, vriendelijk personeel dat je naam probeert te onthouden, gratis fietsen, paraplus's (hard nodig gehad) en natuurlijk een prachtige ruime kamer met groot bed en heerlijke warme douche. Het was een heerlijk verblijf hier en het geld zeker waard. Helaas is ons budget niet zo groot dat we ons deze luxe continu kunnen veroorloven, dus hierna gaan we weer voor de budget hotels.

Hoi An is de kleermakersstad van Vietnam. In het oude centrum stikt het van de kleermakers die je graag een mooie jurk, jas, tas of pak verkopen. Als je wilt maken ze het helemaal voor je op maat en kun je het de volgende dag al ophalen. Ons hotel adviseerde ons een kleermaker net buiten het oude centrum, waar de huren en dus de prijzen lager zijn. We zijn best goede klanten geweest, want uiteindelijk hebben we twee pakken, drie overhemden, een jurk, een jasje, twee broeken en een stropdas gekocht! Hoeveel je ook besteld, zodra je iets hebt gekocht vragen de kleermaaksters altijd: 'one more suit?' Of 'one more dress?'. Vriendelijk lachend uiteraard, ze weten wel hoe ze hun kleren moeten verkopen. Aangezien we in de loop van de tijd ook al een aantal souvenirs hadden gekocht, leek het ons wel praktisch om onze aankopen naar huis te sturen. Dat wordt nog wel even wachten als we weer thuis zijn, want de boot doet er een maand of drie/vier over. Luchtpost kon ook, maar dat werd wat duur door een prachtig maar ook best zwaar marmeren schaakbord dat Jaco op de kop heeft getikt.

Het kopen van spullen in Azië is een kunst op zich. Er zijn hier vaak geen vaste prijzen, dus veel is onderhandelbaar. Dat betekent dat je eigenlijk altijd wel moeite moet doen als je een goede prijs wilt krijgen. Lieke is een stuk beter in het spelletje dan Jaco. Ze heeft een belangrijke troef; ze loopt gewoon weg. De verkopers roepen je dan eigenlijk altijd nog wel een beter bod toe, en als de prijs niet laag genoeg is blijft ze kalm, net zolang tot ze een koopje over houdt. Meestal krijg je op deze manier een kwart tot de helft van de prijs af, maar Lieke heeft hem zelfs een keer naar een derde van het oorspronkelijke bedrag gekregen. Jaco krijgt vaak medelijden met de verkoper en gunt ze snel hun deal. Zo langzamerhand doet Lieke nu meer aankopen op straat, of voert in ieder geval keihard de onderhandeling. Inclusief twijfelachtige blik bij de eerste prijs en het noemen van een beter bod van een andere verkoper.

We hebben in het rustige Hoi An ook voor het eerst een scooter gehuurd. De vriendelijke hotelbediendes raadden het ons af, omdat we het nog niet eerder gedaan hadden, maar och; eens moet de eerste keer zijn, oefening baart kunst, op een oude scooter moet je het leren en ongetwijfeld zijn er meer oud-hollandse wijsheden van toepassing waardoor het wel een goed idee lijkt. We zijn samen op een scooter naar de 'Marble Mountains' geweest. Het was een mooie tocht en prachtige berg. We zijn in zeker vijf grotten geweest die allemaal aan een of andere heilige gewijd waren. Aan de voet van de berg vindt je ongelofelijk veel steenwerkplaatsen waar je marmeren olifantjes, sieraden of een schaakbord kan kopen. Op de weg terug hebben we heerlijk Vietnamees weer gehad... Het is het regenseizoen in deze regio en het kan dan echt met bakken uit de hemel komen. Niet alle scooterpassagiers waren hierdoor even geamuseerd, met name doordat de kwaliteit van onze regenpakken wat uiteen liep. We kwamen behoorlijk verzopen terug in het hotel, maar een warme douche maakt veel goed.

-HUE-
Voor de verandering hebben we geen bus, maar een trein naar onze volgende bestemming genomen; Hue. De trein is niet echt sneller, maar de route is prachtig. Het spoor loopt vlak langs de bergachtige kust en onderweg heb je een prachtig uitzicht. De stad Hue was vroeger, tijdens de keizerlijke periode, de hoofdstad van Vietnam. Vanaf ongeveer 1800 tot 1945 werd Vietnam geregeerd door de Nguyen dynastie die in Hue een enorme citadel hebben gebouwd. Van de oude pracht en praal is niet veel over, want heel veel gebouwen zijn kapot gegaan door de oorlog. Ondanks dat hebben we bijna vier uur rondgelopen in de 'Imperial City', het deel van de citadel dat voor de keizer en zijn administratie bestemd was. Het gebied is nu Unesco werelderfgoed en wordt stukje bij beetje steeds verder gerestaureerd. In de gerestaureerde gebouwen zijn oude relieken te zien, aktes (vrij saai) en informatieve borden met foto's en verhalen over het leven aan het hof. Fijn was ook dat de zon eindelijk weer kwam kijken die dag, dus het was heerlijk weer voor sightseeing!

De volgende dag hebben we nog meer nalatenschap van de Nguyen dynastie bekeken. Je stelt als keizer natuurlijk weinig voor als je niet tijdens je leven een mooie graftombe ontwerpt. We hebben drie van zulke tombes bezocht, de ene nog mooier dan de andere. Dit tombes lagen langs de parfum rivier die door Hue stroomt. Ze waren redelijk makkelijk op eigen houtje te vinden met de scooter. We zijn maar één keer verkeerd gereden.

-PHONG NHA PARK-
Vanaf Hue hebben we een trein genomen naar Dong Hoi. Vanaf die plek kun je tours boeken naar Phong Nha Nationaal park, waar zich de grootste grot ter wereld schijnt te bevinden. Deze status heeft het in 2011 gekregen toen een expeditie de grootste kamer heeft gemeten en het park een grottencomplex in Maleisisch Borneo van de eerste plaats stootte. De megagrot is langzaam toegankelijk aan het worden voor toeristen, maar de tour erdoorheen duurt tien dagen en kost 3000 dollar! Twee andere grotten zijn makkelijker te bereiken en bekijken, dus die gingen we doen.

De grotten die we hebben bezocht heten Paradise Cave en Phong Nha cave. De eerste is de langste droge grot van Azië, maar je kon er maar een kilometer in lopen. Hij was wel mooi en ondanks dat het nu laagseizoen is, best druk. We denken niet dat je hier wilt zijn tijdens het hoogseizoen, als het aantal groepen fotograferende Aziaten verder toeneemt. Na deze grot gingen we met de boot naar de tweede grot toe. Wij vonden deze iets minder spectaculair, maar wel lekker rustig. Ondanks dat het niet heel druk was op de rivier in de grot, probeerden de bootjes elkaar continue in te halen. Dat leverde wat hilariteit op, want zo'n grot is daar niet altijd breed genoeg voor. Het druist een beetje in tegen ons gevoel voor organisatie, want je schiet er ook echt geen minuut mee op.

We hebben weer een nachtbus genomen naar Hanoi. Een van ons heeft heerlijk geslapen, ondanks een twee uur durende cabaretshow op tv. De bus kwam voor de verandering eens te vroeg aan en daarom duurde het even voor we begrepen dat we in Hanoi waren aangekomen. Het feit dat niemand in de bus ook maar een woord Engels sprak hielp niet bepaald.

We zitten nu in een restaurant te eten terwijl we dit verhaal plaatsen. Internet in ons hotel is zo belabberd dat we het hebben opgegeven. Veel restaurants hebben wi-fi en het is helemaal geen straf om onder het genot van een hapje en een drankje jullie allemaal op de hoogte te houden!

P.s. Het lukte niet om de volgorde van de foto's goed te krijgen. Ze zijn helaas dus niet helemaal chronologisch en het is aan jullie om de foto's bij het verhaal te zoeken