Avonturen in zuid Vietnam

-HO CHI MINH CITY-
Wij hebben tijdens ons verblijf in Ho Chi Min City de tijd genomen om het een en ander over de geschiedenis van Vietnam te leren. Ho Chi Minh City is vernoemd naar, je raadt het al, Ho Chi Minh, of zoals sommige Vietnamezen liefkozend zeggen; Uncle Ho. Hij was een van de oprichters van de communistische partij en staat symbool voor de overwinning op de Amerikanen. Je vindt zijn beeltenis dan ook op al het Vietnamese geld, en op een shirt dat Jaco in Nha Trang gekocht heeft.

We zijn in HCMC naar de Cu Chi tunnels geweest, een ondergrondse verdedigingslinie. De Vietnamezen groeven tunnels die te klein waren voor de Amerikanen, alleen kleine Vietnamezen pasten erin. Deze guerrilla oorlogsstrategie heeft de Amerikanen de overwinning gekost. Vanuit de tunnels bevoorraadden ze de soldaten en maakten ze allerlei boobytraps. Valluiken, hergebruikte Amerikaanse bommen, samengebonden mijnen; allemaal heel vernuftig. Zelfs als de Amerikanen alle jungle zouden vernietigen, en dat deden ze volop, boden de tunnels nog bescherming. Los van de ietwat propagandistische toon van onze gids was het erg interessant om meer over de oorlog te leren. De oorlog waarvan de sporen nog steeds zichtbaar zijn in het landschap van Vietnam.

HCMC staat bekend om zijn verkeerschaos. Dit wordt vooral veroorzaakt door de vijf miljoen scooters die door de straten rijden. Ze wurmen zichzelf overal doorheen en toeteren daarbij volop. Ook door auto's en bussen wordt de toeter vaak gebruikt in HCMC, net als in veel andere Aziatische steden. Het is de lokale manier om in te halen: toeter gewoon luid en dan gaan mensen wel voor je aan de kant. Heel fijn als je in de bus wat probeert te slapen... Oversteken is ook niet makkelijk hier (zebrapaden en zelfs voetgangersstoplichten worden volop genegeerd) maar je went er aan.

-CAT TIEN NATIONAL PARK-
Na HCMC zijn we met de bus naar Cat Tien National Park gegaan. Daar hebben we een tocht gemaakt door de jungle naar Crocodile Lake. Ondanks dat we ons best gedaan hebben om ze te spotten, die krokodillen, hebben we alleen wat rimpelingen in het water gezien. Dat werd op de terugweg vanaf het meer goedgemaakt, want daar kruisten twee makaken ons pad. In een flits, je hoort wat geritsel, ze renden voorbij en verdwenen in de bomen. De dag erna hebben we de kans gepakt om naar het Gibbon center te gaan, waar je gibbons van dichtbij kunt zien. Deze bedreigde apen zijn in beslag genomen van dierenhandelaren en worden er voorbereid op een terugkeer in de natuur. Het zijn prachtige dieren om te zien, als ze slingerend door de bomen, volledig in hun element, laten zien dat ze door de jungle kunnen vliegen.

In Cat Tien National Park hebben we ook kennis gemaakt met Vietnamezen die niet bepaald haast hebben om je te helpen. Om in het park te komen moet je een boot pakken. Na 5 minuten bij de ticketstall gestaan te hebben (in het zicht van de medewerkers) en er niemand kwam, zijn we naar de boot gelopen. Meteen werd er geroepen dat we eerst een kaartje moesten kopen. Ja hèhè, waarom denk je dan dat we bij de stall staan. Maar oké, we kopen een kaartje en lopen naar de boot. Daar is niemand te bekennen en worden we lachend aangestaard door een paar Vietnamezen. Als we weer teruglopen om te vragen wanneer de boot vertrekt, wordt er iemand geroepen die de boot bestuurt. Waarom dat idee niet in hun opkwam toen we een ticket kochten en naar de boot liepen blijft voor ons een groot raadsel..

-CENTRAL HIGHLANDS-
Vanuit het park hebben we een bus gepakt naar Dalat, dat hoog in de 'Central Highlands' van Vietnam ligt. We waren van plan hier een dagje te blijven en daarna een bus te pakken naar Nha Trang. Op het busstation van Dalat werden we vrijwel direct aangesproken door een man die ons naar het hotel wilde brengen. Dit zijn we inmiddels gewend en we zijn meestal terughoudend en nemen eerst even de tijd om te acclimatiseren en een sanitaire stop te maken. De man bleek een Easy Rider te zijn, een gids die je achterop zijn motor mee kan nemen op een tour. Hij heette Peter en na wat twijfelen is het hem gelukt ons over te halen met hem en zijn collega Thien mee te gaan. We zouden in drie dagen met de motor naar Nha Trang gereden worden.

De tocht met de motor was heel mooi. We stopten regelmatig om onderweg van alles te bekijken. Prachtige uitzichten, een koffieplantage (waar onder andere koffie uit wezelpoep wordt gemaakt...), een idyllische zwemplek, een baksteenfabriek, Peters favoriete restaurantjes, een mooie waterval en natuurlijk een olifantenritje behoorden tot de hoogtepunten. Peter en Thien kenden alle lokale gewassen en vertelden graag over de geschiedenis van het land. Zo wezen ze ons ook op de gebieden die besmet zijn met Agent Orange, het ontbladeringsmiddel dat de Amerikanen gebruikten en waardoor er op die plekken tot op de dag van vandaag geen grote bomen meer kunnen groeien. De motor is echt de beste manier om Vietnam te zien. We zijn niet veel over grote wegen gereden, maar dwars door de dorpjes. Ook een dorpje waar een etnische minderheid woonde, waar de vrouwen prachtig kleurrijke kleding dragen en de mensen in traditionele houten huizen wonen. Naast de leuke stops is het ook gewoon mooi om achterop een motor door de bergen gereden te worden. Deze drie dagen met een gids op pad waren niet goedkoop, maar het avontuur was zeker de moeite waard.

-NHA TRANG-
Peter en Thien hebben ons afgezet bij ons hotel in Nha Trang. Deze stad is een badplaats die vooral populair bleek te zijn bij Russen. Er komen zoveel Russen dat je bij veel restaurants een Russische menukaart hebt. Ons Kaukasische uiterlijk leidde er zelfs toe dat we af en toe in het Russisch aangesproken werden door mensen die ons uitnodigden om in hun cafe een drankje te doen.

Nha Trang staat bekend als een plaats waar je goed kunt feesten, dus dat hebben we de eerste avond gelijk maar gedaan. Tijdens happy hour, wat vaak tot twaalf uur nachts duurt is de drank spotgoedkoop. Voor een Baco betaal je vaak minder dan een euro! Na een potje poolen hebben we ons ook maar weer eens tussen de dansende locals gewaagd. In de smeltkroes van de backpacker bars zijn we ook nog een stel Zuid Afrikanen tegengekomen. Het was een geslaagd feestje en, heel relaxed, op drie minuten lopen van ons hotel.

De dag erna hebben we nog een bezoekje gebracht aan het strand. Er stond een straffe wind en de golven waren soms wel twee meter hoog. Dat zwemt niet heel makkelijk, maar is wel een omgeving waarin Jaco in zijn element is; spelend in de golven. Lieke heeft het er niet op gewaagd, want zonder een zon om in te drogen was het niet eens zo heel warm. Een voorbode voor de rest van Vietnam?

We zijn nu net met de nachtbus afgereisd naar Hoi An. We hebben ter afwisseling eens een wat duurder hotel geboekt. Het is echt fenomenaal luxe hier. De gebruikelijke kamers van minder dan tien euro bieden in principe alles wat je nodig hebt, maar een zwembad is ook wel een keer leuk. Nu maar hopen dat we hier gebruik van kunnen maken zonder dat het regent.